Alicja Szrednicka-Mondritzki z kamerą Nikon D300

Der Bergfink ist bei uns nur Wintergast. Seine Heimat ist der Norden Europas, daher aus dem Volksmund auch der Name Nordfink.  Gern schließt er sich anderen Finkenschwärmen an. pol.Zięba górska jest dla nas tylko zimowym gościem. Jego domem jest północ Europy, stąd nazwa „Nordfink”. Z przyjemnością dołącza do innych ferain zięby. Jego sposób życia jest bardzo podobny do zięby.

Wróbel zwyczajny , wróbel domowy, wróbel (Passer domesticus) – gatunek małego ptaka osiadłego z rodziny wróbli (Passeridae), zamieszkującego Europę, Azję i północną Afrykę. Pierwotnie ptak półpustyń i stepów, pochodzi prawdopodobnie z Półwyspu Arabskiego i Azji Mniejszej. Skolonizował ludzkie osiedla wraz z rozwojem rolnictwa, prawdopodobnie przed kilkoma tysiącami lat. Występuje wszędzie tam, gdzie mieszka człowiek. Introdukowany (celowo lub przypadkiem) w Ameryce Północnej, Ameryce Południowej, Australazji i południowej Afryce. Dobrze zaadaptowały się do siedlisk ludzkich, niektóre ptaki nigdy nie mają kontaktu z elementami naturalnego środowiska z wyjątkiem parków i ogrodów. Obserwowano nawet wróbla żywiącego się nocą na 80. piętrze Empire State Building. Często wróble domowe odwiedzają fabryki i magazyny celem szukania pokarmu. Zdają się nie występować tylko w lasach równikowych, w tundrze i na pustyniach. W cieplejszych obszarach, jak basen Morza Śródziemnego, wróble...

Rudzik w moim ogrodzie 💓uwielbiam te ptaki Rudzik, rudzik zwyczajny, raszka (Erithacus rubecula) – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae), wcześniej zaliczany do drozdów (Turdidae) Krępa, okrągła sylwetka ze stosunkowo dużą głową i cienkim ogonem. Obie płci ubarwione jednakowo, zbliżone są też rozmiarem. Najbardziej charakterystycznym elementem upierzenia jest ruda pierś, gardło i boki głowy. Z czasem rudy kolor jaśnieje i matowieje. Upierzenie z wierzchu oliwkowo-szare, oddzielone od rudej plamy szerokim popielatym pasem. Spód ciała biały, boki w bladym, szarobrązowym odcieniu. Kuper szarobrązowy, ogon i pokrywy nadogonowe brązowe. Dziób i cienkie, długie nogi ciemnobrązowe. Duże, ciemne, wyraziste oczy, które pozwalają mu na dobre widzenie w półmroku zarośli. Zaznaczona wypukła klatka piersiowa. Skrzydła są oliwkowoszare. Ma delikatniejszą sylwetkę i mniejszy rozmiar niż wróbel. Młode z wierzchu brązowe, ciemno nakrapiane, a od spodu beż...

   Gil zwyczajny, Pyrrhula          – gatunek małego ptaka z rodziny  łuszczakowatych  (Fringillidae) rodz.zenski Zamieszkuje północną Europę i Azję aż po Kamczatkę i Japonię. Poza tym spotkać go można w północnej Turcji i Iranie. Nie zamieszkuje regionów śródziemnomorskich. Częściowo osiadły, ale wiele ptaków migruje zimą bardziej na południe, koczując w miejscach występowania pokarmu. Tylko populacje gnieżdżące się strefie tajgi na północy Europy i Azji migrują regularnie w rejony leżące w niższych szerokościach geograficznych na obu kontynentach. Przeloty od marca do kwietnia i od października do listopada. W Polsce nieliczny ptak lęgowy we wszystkich regionach, lokalnie może być średnio liczny. Przez 200 lat na terenie Polski gile odbywały lęgi prawie wyłącznie w górach. Na pozostałym obszarze niegdyś tylko zimował, ale co najmniej od początku XX wieku zasięg jego występowania się rozszerzał, a liczebność wzrastała[6]. Kolonizacja ...

To jest moj ulubiony ptak,jest przsliczny i bardzo interesujacy:) Rudzik zwyczajny, raszka (Erithacus rubecula) – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae), wcześniej zaliczany do drozdów (Turdidae). Zamieszkuje całą Europę, zachodni skrawek Syberii i Azji Mniejszej. Izolowana populacja lęgowa w Algierii. Nie znajdziemy go w Islandii, w północnej Skandynawii i w niektórych częściach Rosji. Zimuje w południowej i zachodniej Europie (polska populacja głównie na Półwyspie Iberyjskim), północnej Afryce i Azji Mniejszej. Niektóre osobniki mogą jednak zimować w zachodniej i środkowej Europie. Na Wyspach Brytyjskich jest gatunkiem osiadłym. W Polsce liczny ptak lęgowy, rozpowszechniony w całym kraju. Część ptaków zimuje na terenach lęgowych. Poza tym zimą na teren kraju przylatują osobniki z populacji pochodzących ze Skandynawii. Krępa, okrągła sylwetka ze stosunkowo dużą głową i cienkim ogonem. Obie płci ubarwione jednakowo, zbliżone są też rozmiarem. ...

Zamieszkuje licznie lasy Europy (poza północną częścią Półwyspu Skandynawskiego, Irlandią i Szkocją), Maghreb, Azję Mniejszą i znaczną część umiarkowanej Azji (poza częścią centralną) do Pacyfiku i granicy tropików. Podział na podgatunki jest sporny. Większość autorów w europejskiej populacji wyróżnia trzy podgatunki: S. europea europaea (Europa Północno-Wschodnia), S. europaea caesia (Europa Zachodnia i Wyspy Brytyjskie) oraz S. europaea sinensis (Europa Południowo-Wschodnia). W Polsce szeroko rozpowszechniony, średnio liczny ptak lęgowy. Krępa sylwetka ze stosunkowo dużą głową, krótkim ogonem i mocnym, dłutowatym dziobem podobnym do dzioba dzięciołów. Obie płci podobnych rozmiarów, ubarwione prawie jednakowo, choć samiec w porównaniu z samicą ma bardziej rdzawy spód ciała i ciemnokasztanowe boki ciała z wiśniowym odcieniem. Z boku samice są jasnobrązowe z rdzawym odcieniem, a spód ich ciała jest beżoworudawy. Wierzch ciała kowalików jest szaroniebieski, policzki i podbró...

 Występuje bardzo wyraźny dymorfizm płciowy, i to o każdej porze roku. Obie płci mają różowoszare nogi i ołowianoniebieskie, nieco stożkowate dzioby. Jak u pozostałych łuszczaków dziób u zięb jest krótki i gruby. Mięśnie policzkowe są silne, a prążkowane podniebienie przydaje się przy zgniataniu pancerzyków chrząszczy i skorupek nasion. Samiec z czarnym czołem i szarą czapeczką zachodzącą na kark, niekiedy sprawiającą wrażenie szaroniebieskiej. Grzbiet oraz barkówki jasnobrunatne. Zielony, matowy kuper i pokrywy podogonowe dobrze widoczne w locie; samica również takowe posiada. „Policzki” i spód ciała ceglastoczerwone, pokrywy podogonowe białe, pierś i podgardle różowe. Środkowa sterówka szara, sprawiająca wrażenie zielonkawej. Skrzydła ogólnie czarne, ale lotki u samca na zewnętrznej stronie żółto obrzeżone, tak jak i lotki drugorzędowe. Dwa białe pasy: jeden od zgięcia skrzydeł, drugi od pokryw trzeciorzędowych, oba kończą się na barkówkach. Białe początki lotek pierwszor...

Największa z europejskich sikor i w wielu miejscach najliczniejsza. Wierzch ciała oliwkowy, a pokrywy skrzydłowe szaroniebieskie z białym prążkiem. Spód żółty z czarną, podłużną pręgą. Skrzydła i ogon są czarnoszare, a na lotkach widać poprzeczną białą pręgę. Czarny dziób, ciemnobrązowe tęczówki oczu i szaroniebieskie dość długie i silne nogi, dzięki którym porusza się zręcznie pomiędzy gałązkami. Samiec wyróżnia się szerszym i dłuższym (nieprzerwanym od gardła po podogonie) czarnym paskiem na żółtej piersi i brzuchu. U samic czarny pasek na spodzie ciała jest węższy i często przerwany. Obie płci są zbliżonej wielkości. Młode mają bledsze odcienie upierzenia – czerń zastąpioną brązem, policzki żółtawe, spód matowożółty i niekompletny czarny pasek oddzielający jasny policzek od żółtego brzucha ale poza tymi cechami są podobne do ptaków dorosłych. Długość ciała 14–16 cm, z czego 28–32 mm przypada na czaszkę, w tym 10–13 mm na dziób. Rozpiętość skrzydeł 22 cm. Okres pierz...

Zięba zwyczajna, zięba(Fringilla coelebs) – gatunek małego ptaka z rodziny łuszczakowatych (Fringillidae). Ogółem zasiedla Europę z wyjątkiem północnej Skandynawii, zachodnią Azję oraz południową Afrykę. W Polsce to bardzo liczny ptak lęgowy, objęty ochroną ścisłą. W całej Europie Środkowej obowiązuje zakaz łapania zięb do niewoli. W XIX wieku[4] zwyczaj ten był bardzo popularny w Niemczech, w celach konkursów śpiewu.  Obie części nazwy naukowej, Fringilla coelebs, pochodzą z łaciny – pierwszy człon, fringilla, oznacza małego ptaka albo ptasie popiskiwanie, druga część, coelebs, oznacza kawalera.talie ciekawostki wyczytane tu i owdzie.:)

Heuschrecke Kamera Nikon D300.Objektiv Sigma 50mm 1:2.8 DG Macro (Kamera Nikon D300.Objektiv Sigma 50mm 1:2.8 DG Macro) Die Heuschrecken (Orthoptera),Grünes Heupferd (Tettigonia viridissima)  sind eine Ordnung der Insekten . Sie umfassen mehr als 26.000 Arten und kommen weltweit in allen terrestrischen Lebensräumen, mit wenigen Arten auch im Süßwasser vor. Einige pflanzenfressende (phytophage) Arten neigen zu Massenvermehrungen und sind, vom Altertum bis heute, von hoher ökonomischer Bedeutung. Die Heuschrecken teilen sich in zwei scharf geschiedene und meist leicht unterscheidbare Gruppen, die Langfühlerschrecken (Ensifera) und Kurzfühlerschrecken (Caelifera). Das Schwestergruppenverhältnis dieser, und damit die Monophylie des Taxons Orthoptera, ist aufgrund morphologischer und molekularer Studien vielfach bestritten worden (vgl. dazu den Abschnitt Systematik). Heute wird ihre Zusammengehörigkeit aber in der Forschung wieder favorisiert, obwohl der Fall keineswe...

Roślina zielna, słabo ulistniona, tworzy łany, osiąga wysokość 30‒90 cm. Łodyga-c ienka, prosta, lekko żeberkowana, pajęczynowato owłosiona, rozgałęziona. Liście-u łożone skrętolegle, najczęściej równowąskolancetowate, szarozielone, szerokości 2‒5 mm. Dolne na ogonkach, z pojedynczymi, małymi ząbkami lub pierzastodzielne z 2‒3 łatkami. Górne niepodzielone, siedzące. Kwiaty -  tylko rurkowate. Pojedyncze koszyczki kwiatowe o średnicy 2‒3 cm wyrastają na szczytach pędów z łuskowatej, podłużnej okrywy. Przyczepki listków okrywy brzegiem piłkowanoząbkowane lub orzęsione. Korona o 5 rurkowato zrośniętych płatkach o barwie ciemnobłękitnej, czerwonej, różowej lub białej. Kwiaty brzeżne większe, 5 pręcików, słupek dolny, złożony z 2 owocolistków. Okres kwitnienia od maja do września. Owoce-j edwabiście puszyste, przeważnie niebieskoszarobrązowe z białym wierzchołkiem niełupki. 

Widok z samolotu na trassie München-Düsseldorf /23.05.2018/

Rhein- jedna z najdłuższych rzek w Europie, licząca 1233 km, w tym 865 km w Niemczech. Ren wypływa z Alp Szwajcarskich (gdzie ma swoje źródło), przez Jezioro Bodeńskie, dalej na północ tworząc granicę między Francją a Niemcami. Ren uchodzi poprzez Deltę Renu i Mozy do Morza Północnego na zachód od Rotterdamu w Holandii.

Arena ESPRIT to wielofunkcyjna arena w dzielnicy Stockum w stolicy Nadrenii Północnej-Westfalii w Düsseldorfie. /Die ESPRIT arena ist eine Multifunktionsarena im Stadtteil Stockum der nordrhein-westfälischen Landeshauptstadt Düsseldorf./ To zdjecie zrobiłam na trasie samolotu München-Düsseldorf.

                     Rodzaj roślin z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae Juss.). Obejmuje ok. 500 gatunków.Największa liczba uprawianych gatunków pochodzi z Chin i Japonii Łacińska nazwa  wywodzi się od greckiego klema – łoza-pnącze.  Gatunkiem popularnym-typowym  jest Clematis vitalba.Ten  Clematis montana jest przeze mnie wyhodowany. Nazywany jest  Powojnikiem górskim . Wystepuje jako byliny, krzewy lub pnącza. Okres kwitnienia przypada IV-V . Podobno jest rośliną lekko trująca. Trujące są sok, liście, kwiaty i owoce. Lepiej nie próbować. W moim ogrodzie zaczynają kwitnąć pod koniec kwietnia.Sukcesywnie otwierają się pączki i tak prawie do pierwszych pąków róż ,ponieważ rosną razem, świetnie się uzupełniają . Moją różano-clematisową weranda jest pięknie zasłonięta przed słońcem kwiatowym dywanem.

mchy również mogą być ozdobą naszych ogrodów , klombów, kwietników a nawet ,przed domem w różnych donicach .Ulożone w różne geometryczne formy  tworzą przepiekne bijace spokojem i estetyką kobierce niczym dywany tkane kolorowymi nićmi..

jak widac u mnie fiolek polny rosnie óżnych miejscach :na trawniku,między  kwiatami i na skalniaku.W  ogóle się tym nie przejmuje a wręcz cieszę się z tego, bo są takie piękne ,że aż szkoda usuwać.Jednakże pilnuję, aby nie zdominowały mojego ogrodu rzecz jasna.Nie traktuje Fiołka polnego jak chwasta lecz jako subtelny kwiatowy akcent  w moim ogrodzie.

Fiołek polny   ( Viola arvensis   Murr.) rośnie na nieużytkach, przydrożach, terenach kolejowych oraz na polach uprawnych jako chwast, zwłaszcza w uprawach zbóż, szczególnie ozimych, oraz w uprawach roślin strączkowych, kukurydzy i ziemniaków. U mnie np.wyrasta Fiołek polny w różnych miejscach :na trawniku,między  kwiatami i na skalniaku.W  ogóle się tym nie przejmuje a wręcz cieszę się z tego, bo są takie piękne ,że aż szkoda usuwać.Jednakże pilnuję, aby nie zdominowały mojego ogrodu rzecz jasna.Nie traktuje Fiołka polnego jak chwasta lecz jako subtelny kwiatowy akcent  w moim ogrodzie.

Różanecznik, azalia, rododendron (niem.Rhododendron ) – rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych (Ericaceae).  Należy do niego ok. 1000 gatunków. W stanie naturalnym występują głównie w Azji, w mniejszej ilości w obydwu Amerykach i w Europie.  Różanecznik jest jednym z częściej uprawianych krzewów ozdobnych. Te gatunki i odmiany, które mają zimozielone, skórzaste liście, nazywane są zwyczajowo rododendronami lub różanecznikami, natomiast te o miękkich, lekko owłosionych i zrzucanych na zimę lub półzimotrwałych liściach nazywa się azaliami. Te ostatnie z kolei można podzielić na gatunki o liściach w dużej mierze opadających zimą i "szklarniowe" o liściach zimozielonych, całkowicie nieodpornych na mróz, które stanowią odmiany różanecznika indyjskiego . Gatunkiem typowym jest Rhododendron ferrugineum Azalie dobrze znoszą nawet silne mrozy.Różaneczniki również, ale pod warunkiem, że rosnie w dobrze nawadnionej glebie, ktora w zimie zamarznie i nie mają możliwości jej pobierania wo...

Najpopularniejsze gatunki paproci uprawianych w ogrodach: W ogrodach najczęściej uprawia się wietlicę japońską (Athyrium nipponicum) i wietlicę samiczą (Athyrium filix-femina). Oba gatunki preferują stanowisko półcieniste do cienistego oraz kwaśne podłoże. Wietlica japońska dostępna jest w wielu odmianach, charakteryzujących się ładnie wybarwionymi liśćmi. Podrzeń żebrowiec (Blechnum spicant) Paprotka zwyczajna (Polypodium vulgare) Języcznik zwyczajny Adiantum stopowe Paprotnica krucha (Cystopteris fragilis) W oim ogrodzie rosnie  prawdopodobnie paproc cienkozarodnikowa bo: cechy  tej paproci  pasują wlasnie do niej: -zarodnie paproci cienkozarodniowych znajdują się na spodniej stronie liścia.Są one zwykle zebrane w grupy, zwane kupkami. Zarodnie tworzące kupkę osłonięte są przez błoniaste lub łuskowate wyrostki  tworząc zawijkę.  Poszczególne zarodnie mają jednowarstwową ściankę i umieszczone są na długich i cienkich trzoneczkach. Otwi...

Japońska  wiśnia ozdobna Opis:zobwcześniejszy post pod tą nazwą.

Jabłoń z gatunku niskopiennych.

Jabłoń (Malus Mill.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny różowatych. Występuje powszechnie w strefie klimatów umiarkowanych. Znanych jest ok. 25 gatunków dziko rosnących, w Polsce występuje kilka z nich (głównie jako rośliny uprawne). Gatunkiem typowym jest Malus sylvestris Mill. Inne wybioczo gatunki np.: -jabłoń domowa (Malus domestica Borkh.) -jabłoń dzika, płonka (Malus sylvestris Mill.) -jabłoń jagodowa (Malus baccata  – gatunek uprawiany -jabłoń kwiecista (Malus floribunda Siebold) – gatunek uprawiany jabłoń Niedźwieckiego  -jabłoń niska, j. rajska -jabłoń purpurowa -jabłoń Scheideckera -jabłoń Halliana -jabłoń pachnąca -jabłoń płaskoowocowa -jabłoń Sargenta -jabłoń śliwolistna